Dood…Stil…

26 april 2020

Meer verhalen van Bob

We leven in een ongrijpbare tijd. De mensen zijn angstig om ziek te worden, bang voor de dood. Smetvrees beheerst het leven op straat en bij het boodschappen doen. Bij iedere kuch kijken we om en lopen zo snel mogelijk door. Mondkapjes, latex handschoenen in allerlei kleuren, bijna bang om te ademen, moe en triest van het uitzichtloze gevoel. Corona maakt onze geest labiel. 

Creatief

Mooie kanten aan deze periode zijn er natuurlijk ook. Wat ben ik blij en trots op de mensen die er voor elkaar zijn! Trots op de zorg! Wat een respect voor de mensen die zich dag en nacht inzetten met hun kunde en liefde om deze ramp in goede banen te leiden!  We worden gedwongen positief te denken en creatief te zijn, er wat van te maken! En voor ons welzijn zorgt de explosieve lente voor een gigantische oppepper!

Grote vogels

Ik ben een bevoorrecht mens, kan te pas en te onpas mijn bootje pakken en de poel opgaan. Bijna iedere dag van het mooie voorjaar verken ik sloten, rietlanden en bossen in het bovenlandengebied opnieuw. Wat een verademing is dit! Zodra de trossen los zijn en het heldere water langs de romp van mijn sloepje streelt, ben ik in een andere wereld.

Natuurlijk hoop ik dat de vliegtuigen zo snel mogelijk weer ons waterrijke gebied overschaduwen met hun lawaai, maar…wat een verademing om de intense stilte te voelen zonder deze grote vogels. Zonder het vliegverkeer hoor je in het Bovenlandengebied alleen de echte vogels. Urenlang kan ik naar de prachtige concerten luisteren die zij geven, vooral als de avond valt en de bootjes van de poel bijna weg zijn. Er is geen fluitconcert hetzelfde! 

Flora en Fauna concert

Op een zondagavond, naast een groot berkenbos aan de Westeinderdijksloot, heb ik zeker een uur lang in het zonnetje geluisterd naar een vogelconcert, begeleid door het gekwaak van een paar kikkers en het geruis van het riet. De kikkers vertegenwoordigden de tenor- en bas partij, het riet de brushes op het drumstel.

Het publiek waren de eenden en ganzen met hun kleine kuikentjes. Na een tijdje zakte de zon iets lager en werd de atmosfeer wat vochtiger. De intensiteit van de natuur wordt dan veel sterker. De geuren van bloesems, varens en seringen vermengden zich met de voorstelling. Nog nooit had ik zo een mooi flora en fauna concert bijgewoond. Wat een juweel van een arrangement!

Einde lentedag

Inmiddels werd het schemer, de zon zakte achter de bomen, het koude water van de poel en de opkomende wind maakten aan deze warme lentedag abrupt een einde. Langzaam varend door een oase van fris ontluikend groen begon ik aan de terugreis naar Kudelstaart. Mijn hoofd weer vol inspiratie voor nieuwe Bovenlandencolumns, na een lange winter zonder sloep… 

Bob van den Heuvel

Stichting de Bovenlanden heeft mij gevraagd om een column te schrijven in de Nieuwe Meerbode over dit bijzondere gebied. Op de tochten die ik maak in mijn sloep kom ik telkens weer prachtige en bijzondere dingen tegen. Mijn bewondering en verwondering wil ik graag met de lezers delen. Laat mij gerust weten wat je er van vindt. Je kan reageren naar bob@bovenlanden.nl
Vijftig tinten groen

Vijftig tinten groen

Het begon op 23 november 2017. Mijn eerste verhaal over de Bovenlanden van Aalsmeer was geschreven. Op uitnodiging van Stichting De Bovenlanden kreeg ik de kans om verhalen te vertellen over het Westeinderplassengebied. Het schrijven over dit “juweel” van Aalsmeer leek mij leuk en interessant.

Lees meer
Lockdown

Lockdown

De herfst gaat langzaam in totale ‘lockdown’ om plaats te maken voor de komende winter. Een enkele boom of struik laat nog even haar kleurexplosie zien.

Lees meer